روزه به معنای پرهیز از خوردن و یا آشامیدن،از آداب مذهبی است که برای معتقدین به عنوان وسیله‌ای برای تقرب به خداوند، آمادگی برای مراسم مذهبی، پالایش بدن در راستای درک امور معنوی، کفّاره تخطی از مقررات مذهبی و عزاداریبرای انسان‌های درگذشته کاربرد دارد. زیربنای همه این کاربردهای روزه، تمایل انسان به پدید آوردن شرایط فیزیکی-روانی (اغلب از نوع زاهدانه) است که وسیله‌ای برای ارتباط میان بنده با خدای خود ایجاد می‌کنند و در نتیجه جایگاه نیازهای معنوی را اعتلا بخشیده و خواسته‌های مادی را کوتاه می‌نمایند. افزایش اراده و کف نفس و نیز ایجاد حسّ شفقت نسبت به نیازمندان از ارزش‌های روزه به شمار می‌آیند.
روزه، بخشی از کردارهای دینی در برخی ادیان، مذاهب و مکاتب مانند اسلام، مسیحیت، یهودیت، بودیسم و بهائیت و جز آنها است.
در مذاهب مردمان و تمدنهای باستان، روزه وسیله‌ای برای آماده کردن اشخاص، به خصوص متولیان مذهبی، برای نزدیک شدن به خدای خود بود. در دوران هلنی، تصور بر این بود که خدایان آموزه‌های خود را در رویا و شهود تنها پس از روزه گرفتن آشکار می‌سازند. در میان مردمان کلمبیایی پرو، روزه گرفتن اغلب یکی از ملزومات کفّاره گناهان پس از اعتراف به گناه در مقابل متوالی مذهبی بود. در بسیاری از فرهنگ‌ها، روزه به عنوان وسیله برای فرونشاندن خشم خدایان یا احیای الهه‌ای بود که تصور می‌شد مرده است (مثلاً الهه کشاورزی).
در جوامعی که هنوز خواندن و نوشتن نمی‌دانستند، روزه داری اغلب پیش و یا در هنگام مناسک گذار انجام می‌شد (به عنوان مثال سرخپوستان). در میان اونک ها سیبری، کاهنان مذهبی شهود خود را اغلب پس از بیماری کسب می‌کنند؛ ولی پس از شهود اولیه، آنها برای شهودهای بعدی و کف نفس روزه می‌گیرند. پوئبلوهای جنوب غرب آمریکا نیز پیش از مناسک مربوط به تغییر فصول روزه می‌گیرند.
روزه برای مقاصد خاص و در برخی اوقات مقدس شاخص مذاهب عمده دنیاست. در مذهب جین به عنوان مثال، روزه گرفتن بر طبق یک اصول خاص و انجام مدیتیشنهای مشخص منتهی به تونس می‌شود که این توانائی را به شخص می‌دهد که خودش را از دنیای مادّی جدا کند و به مرحله تنزیه برسد. راهبان بودایی سبک تراوادا در برخی روزهای مقدس در ماه روزه می‌گیرند. در چین پیش از سال ۱۹۴۹، مرسوم بود که در بازه خاصّی پیش از قربانی در شب انقلاب زمستانی روزه بگیرند؛ باور چنین بود که یانگ آسمانی (انرژی مثبت) دوره اش را در این زمان آغاز می‌کرد. در مذهب هندو، مرتاضان به خاطر روزه داری‌های زیادشان مورد ستایش قرار می‌گیرند.
در میان مذاهب غربی، فقط آئین زردشتی است که روزه را به خاطر این باور که زهد کمکی به مقاومت در برابر اهریمن نمی‌کند ممنوع کرده است. دیگر مذاهب غربی، همچون یهودیت، مسیحیت و اسلام بر روزه گرفتن در برخی مواقع سال تأکید دارند.
علاوه بر نقش مذهبی، روزه ممکن است برای بیان اظهار عقاید اجتماعی و سیاسی نیز به کار رود؛ مخصوصاً به عنوان سمبل اعتراض و تنهایی. مثال کلاسیک این رهیافت، توسط ماهاتما گاندی بنا نهاده شد که در اوایل قرن بیستم، در زندان به منظور جبران زیاده روی پیروانش که آموزه‌های غیر خشونت آمیز او را در مواجهه دولت انگلیس زیر پا گذاشتند روزه گرفت. روزه بارها به عنوان اعتراض در برابر جنگ، و آنچه که منکرات اجتماعی و بی عدالتی خوانده می‌شود به کار گرفته شده است. نمونه این مساله دیک گرگری کمدین سیاه‌پوست است که در دهه شصت میلادی است که در اعتراض به نقض حقوق مدنی سرخپوستان بومی آمریکا و در نیز در اعتراض به حضور نظامی آمریکا در جنوب شرق آسیا روزه گرفت. در سال ۱۹۸۱، ۱۰ ایرلندی وطن پرست (ر. ک. بابی ساندز)، در زندانی در بلفاست در جریان یک اعتصاب غذا جان خود را از دست دادند. هدف این گروه به رسمیت شناساندن خودشان و افراد وابسته به آنها به عنوان زندانی سیاسی بود.
دولت چین در ژوئن ۲۰۱۵ روزه گرفتن در این ماه رمضان را برای مسلمانان استان سین‌کیانگ ممنوع کرد. در یکی از بندهای این اعلامیه دولت کمونیست چین آمده است : «هیچ معلمی مجاز نیست در فعالیت‌های مذهبی شرکت جوید و تفکرات مذهبی را به دانشجویان القاء کند و یا آنها را به انجام فعالیت‌های دینی مجبور کند.»
تأثیر روزه بر سلامتی
گزارش ستاد مبارزه با چرندیات (گمانه)
تأثیر روزه‌داری بر سلامتی برای هر فرد ممکن است متفاوت باشد. در علوم تجربی (مثل پزشکی) برای بررسی رابطه بین دو متغیر نیاز است که هر دو به طور دقیق تعریف شوند، یعنی متغیر مستقل «روزه گرفتن» و متغیر وابسته «سلامتی»:
- از آنجایی‌که متغیر مستقل روزه تعریف معینی ندارد، نمی‌توان نتایج بررسی روی آن را به کل تعمیم داد؛ برای مثال روزه گرفتن خانمی با وزن ۵۰ کیلوگرم در تیر ماه در عربستان با مردی با وزن ۸۰ کیلو گرم در دی ماه در انگلستان متفاوت است. شرایط محیطی، توانایی جسمی، سابقه و نوع بیماری‌های افراد، مدت زمان گرسنگی و تشنگی ثابت نیستند و نمی‌توان به طور دقیق و جامع در مورد تأثیر روزه‌داری بر سلامتی اظهارنظر کرد.
- از سوی دیگر، متغیر وابسته سلامتی یک واژه کلی ست. باید دقیق مشخص کرد که در مورد کدام بیماری یا ارگان خاص صحبت می‌کنیم و منظورمان از اثر سلامتی روزه بر آن اندام خاص چیست.
یکی از اشکالاتی که در مقالات تأثیر روزه‌داری بر سلامتی وجود دارد، محیط انجام تحقیقات است. اکثریت این تحقیقات در کشورهای اسلامی انجام شده (ایران، ترکیه، عربستان) و از سوی بسیاری از محققان به سوگیری (جانب‌داری اعتقادی) متهم شده‌اند.
به قطع و یقین مواردی مانند درمان و پیشگیری از سرطان، شادابی پوست، درمان بیماری‌های گوارشی و غیره با کمک روزه‌داری، همگی بی‌پایه و اساس بوده و از شایعات اینترنتی یا دروغ‌های رایج میان عوام نشأت می‌گیرد. حتی ممکن است در افرادی که به این بیماری‌ها مبتلا هستند، عوارضی ایجاد کند. اما کاهش وزن به عنوان فواید روزه صرفاً مختص روزه داری نیست و رژیم‌های غذایی علمی نیز این اثرات مطلوب را بر بدن می‌گذارند.
تنها موارد ذکر شده در مقالات به عنوان فواید روزه، در صورت کاهش وزن رخ می‌دهد. این اثرات مطلوب صرفاً مختص روزه داری نیست و رژیم‌های غذایی علمی نیز این اثرات مطلوب را بر بدن می‌گذارند. ۵۶ مقاله در این مورد یافت شد که به طور خلاصه و کلی تأثیر روزه را بر چربی خون مثبت، تأثیر آن بر شماری از بیماری‌های چشم بی‌ضرر و گاهی مضر، و بر روی سلامت قلب و کلیه‌ها بی اثر، ارزیابی کرده‌اند. در مطالعه‌ای دیگر دیده شد که روزه گرفن (۱۳ تا ۱۸ ساعت بسته به طول روز) اثرات مفید یا مضری بر قلب، ریه، کبد، کلیه، چشم، پروفایل خونی، و عملکرد هورمونی و عصبی (افراد سالم) ندارد. در نهایت بیشتر مقالات تأکید می‌کنند که نتایج قابلیت تعمیم ندارند و فواید و مضرات روزه‌داری برای هر شخص باید به طور اختصاصی توسط پزشک متخصص و متخصص تغذیه، سنجیده و بر اساس آن عمل شود.